การศึกษาความเป็นไปได้ในการลงทุนในอุตสาหกรรมยางแท่งมาตรฐานไทยในจังหวัดศรีสะเกษ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นไปได้ในการลงทุนในอุตสาหกรรมยางแท่งมาตรฐานไทย ในจังหวัดศรีสะเกษ โดยการศึกษาข้อมูลด้านปฐมภูมิและทุติยภูมิเพื่อเป็นข้อมูลในการศึกษา 4 ด้าน ได้แก่ ด้านตลาด ด้านวิศวกรรม ด้านการจัดการ และด้านการเงิน แล้วนำมาวิเคราะห์ประมวลผลโดยใช้หลักการทฤษฏี ภายใต้ข้อสมมุติฐานการยอมรับโครงการที่อัตราผลตอบแทนการลงทุนลดค่ามากกว่า 15% ผลการศึกษาพบว่า ด้านการตลาด ประเทศไทยเป็นประเทศที่ส่งออกยางธรรมชาติมากที่สุดในโลก ยางแท่งเป็นยางที่ส่งออกอันดับสองรองจากยางแผ่นรมควันมีปริมาณการส่งออกคิดเป็น 39% ของการส่งออกยางธรรมชาติของไทย ด้านวิศวกรรม พบว่า กระบวนการผลิตเป็นเทคโนโลยีที่ไม่ยุ่งยากซับซ้อน วัตถุดิบที่ใช้ในการผลิตคือ ยางก้อนถ้วย สามารถจัดหาได้ในแหล่งท้องถิ่น โรงงานตั้งอยู่ที่บริเวณตำบลนากระแซง อำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ เนื่องจากเป็นทำเลที่มีการคมนาคมสะดวก เป็นแหล่งศูนย์กลางวัตถุดิบ ใกล้แหล่งน้ำธรรมชาติ ราคาที่ดินเหมาะสม ด้านการจัดการพบว่า โครงการมีการดำเนินงานในรูปของบริษัทจำกัด โดยแบ่งการบริหารงานเป็น ฝ่ายบริหารจำนวน 9 คน และบุคลากรฝ่ายผลิต 14 คน ด้านการเงินพบว่า ต้องใช้เงินลงทุนจำนวน 28,331,531 บาท ประกอบด้วยส่วนของทุน 20,331,531 บาท ส่วนของทุนกู้ยืม 8,000,000 บาท มีระยะเวลาคืนทุน 5 ปี 118 วัน มูลค่าปัจจุบันสุทธิ ณ อัตราคิดลด 15% เท่ากับ 117,923,642 บาท โดยโครงการให้อัตราผลตอบแทนการลงทุนลดค่าเท่ากับ 37.7% ทั้งนี้ระยะเวลาคืนทุน มูลค่าปัจจุบันสุทธิและอัตราผลตอบแทนการลงทุนลดค่าคำนวณจากเงินสดจ่ายลงทุนสุทธิจำนวน 28,331,531 บาท ดังนั้น จึงยอมรับสมมุติฐานที่ว่ามีความเป็นไปได้ในการลงทุนโรงงานผลิตยางแท่งมาตรฐานไทย ในจังหวัดศรีสะเกษ