การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง การสังเคราะห์ด้วยแสงโดยการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะ (5E) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประสิทธิภาพการจัดการเรียนรู้ เรื่อง การสังเคราะห์ด้วยแสง ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้ 5 ขั้น 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียน และหลังเรียน 3) ศึกษาความเข้าใจมโนมติ ทางวิทยาศาสตร์ และ 4) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียน ตัวอย่างเป็นนักเรียนช้ันมัธยมศึกษาปีที่ 5 จํานวน 1 ห้องเรียน จํานวน 34 คน ได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ 1) แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความเข้าใจมโนมติทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นข้อสอบแบบตัวเลือกสองลําดับขั้น ที่ผู้วิจัยปรับปรุงมาจากแนวคิดของ Treagust (2002) โดยตอนที่ 1 เป็นคําตอบแบบปรนัย 4 ตัวเลือก และตอนที่ 2 เป็นการให้เหตุผลของคําตอบที่เป็นไปได้ที่มีลักษณะเป็นปรนัย 4 ตัวเลือก จํานวน 45 ข้อ 2) ใบงาน และ 3) แบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ความก้าวหน้าทางการเรียน และ t-test ผลการวิจัยพบว่า กิจกรรมการเรียนรู้นี้มีประสิทธิภาพ (E1/E2) เท่ากับ 83.76/80.89 ค่าดัชนีประสิทธิผล (E.I.) เท่ากับ 0.7409 ทําให้นักเรียนมีความก้าวหน้าทางการเรียน () คิดเป็น ร้อยละ 74.09 จัดเป็นความก้าวหน้าในระดับสูงทําให้นักเรียนยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน จากระดับไม่ผ่านเกณฑ์ขั้นต่ำ (ร้อยละ 26.25) ไปสู่ระดับดีเยี่ยม (ร้อยละ 80.89) ซึ่งเป็นการเพิ่มขึ้น อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ (p<.05) นักเรียนมีคะแนนเฉลี่ยของความเข้าใจมโนมติวิทยาศาสตร์ หลังเรียน (80.63±21.93) สูงกว่าก่อนเรียน (26.61±31.94) อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ (p<.05) และ นักเรียนทั้งหมดมีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (4.01±0.65)