การศึกษาแนวทางการพัฒนาบุคลากร : กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันของการพัฒนาบุคลากร ความต้องการของการพัฒนาบุคลากร และความสัมพันธ์ระหว่างสภาพปัจจุบันของการพัฒนาบุคลากร ความต้องการพัฒนาบุคลากรกับแนวทางการพัฒนาบุคลากรในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณในการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม จากบุคลากรมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี จำนวน 418 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่า T-Test F-Test การทดสอบแบบ Least Significant Different (LSD) และค่าสหสัมพันธ์เพียร์สัน (Pearson’s Correlations)
ผลการวิจัยพบว่า สภาพปัจจุบันของการพัฒนาบุคลากร โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง บุคลากรที่มีเพศ และอายุต่างกัน มีความต้องการพัฒนาบุคลากรไม่แตกต่างกัน ส่วนบุคลากรที่มีระดับการศึกษาแตกต่างกัน จะมีความต้องการพัฒนาบุคลากรแตกต่างกัน คือ บุคลากรที่มีการศึกษาระดับปริญญาโท ต้องการพัฒนาบุคลากรด้านการศึกษาต่อสูงกว่าบุคลากรที่มีการศึกษาระดับปริญญาตรีและระดับปริญญาเอก
สำหรับความสัมพันธ์ระหว่างสภาพการพัฒนาบุคลากรในปัจจุบันกับแนวทางการพัฒนาบุคลากรมีความสัมพันธ์กันในระดับต่ำและในทิศทางเดียวกัน (r=0.098) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และความต้องการพัฒนาบุคลากรกับแนวทางการพัฒนาบุคลากรมีความสัมพันธ์กันในระดับปานกลางและในทิศทางเดียวกัน (r=0.548) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05