การพัฒนาความเข้าใจแนวคิด เรื่องการสั่นพ้องของเสียงโดยใช้กิจกรรมลงมือปฏิบัติ

การวิจัยในครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อพัฒนาชุการทดลองการสั่งพ้องของเสียงอย่างง่าย พัฒนาความเข้าใจแนวคิดเรื่องการสั่นพ้องของเสียง และศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนรู้ โดยใช้ชุดการเรียนรู้การสั่นพ้องของเสียงอย่างง่าย กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ปีการศึกษา 2562 จำนวน 35 คน ซึ่งใช้แบบแผนการวิจัยแบบทดสอบก่อนเรียนแลหลังเรียนของกลุ่มตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช่ในการวิจัยประกอบด้วย ชุดการเรียนรู้การสั่นพ้องของเสียงอย่างง่ายโดยใช้กิจกรรมลงมือปฏิบัติ แบบวัดความเข้าใจแนวคิดทางการเรียน แบบวัดความพึงพอใจของนักเรียนวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐานค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่าทีแบบตัวอย่างไม่อิสระต่อกัน และความก้าวหน้าทางการเรียนแบบปกติ ผลการวิจัยพบว่าชุดการทดลองการสั่นพ้องของเสียงอย่างง่ายมีประสิทธิภาพ สามารถใช้ในการเรียนการสอนแทนชุดทดลองจริงได้ กลุ่มตัวอย่างมีความเข้าใจแนวคิดทางการเรียนเรื่องการสั่นพ้องของเสียงสูงขึ้นหลังจากการจัดการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ค่าสถิติ และความก้าวหน้าทางการเรียนแบบปกติ () มีค่าเท่ากับ 0.69 คือ มีความก้าวหน้าทางการเรียนอยู่ในระดับปารนกลาง และมีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้โดยชุดการเรียนรู้การสั่นพ้องของเสียงอย่างง่ายอยู่ในระดับมาก แสดงว่าทุกการจัดการเรียนรู้การสั่นพ้องของเสียงง่ายสามารถทำให้ผู้เรียนเข้าใข สร้างองค์ความรู้และมีเจตคติที่ดีต่อวิชาฟิสิกส์จากการลงมือปฏิบัติด้วยตนเอง