การพัฒนาสมรรถนะการเรียนรู้คณิตศาสตร์ เรื่องทศนิยมและเศษส่วน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ด้วยวิธีการสอนแบบ KWDL

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์และความสามารถในการสื่อสารคณิตศาสตร์ ที่ได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยวิธีการสอนแบบ KWDL กับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบปกติ และเปรียบเทียบความคงทนในการเรียนคณิตศาสตร์ โดยใช้การวิจัยแบบกึ่งทดลอง กลุ่มเป้าหมายเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านโตงน้อย จังหวัดสุรินทร์ ประจำภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2563 จำนวน 26 คน แบ่งกลุ่มเป้าหมายเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลอง จำนวน 13 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 13 คน ดำเนินการวิจัยโดยให้นักเรียน ทั้งสองกลุ่มทำแบบทดสอบวัดความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์และความสามารถในการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ก่อนเรียน จากนั้นกลุ่มทดลองได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยวิธีการสอนแบบ KWDL และกลุ่มควบคุมได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบปกติ แล้วให้ทั้งสองกลุ่มทำแบบทดสอบหลังเรียนและแบบทดสอบวัดความคงทน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดความสามารถในการแก้ปัญหาและการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ ก่อนเรียน หลังเรียนและแบบทดสอบวัดความคงทนต่อการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยวิธีการสอนแบบ KWDL ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐานและการทดสอบที (t - test) และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content Analysis) ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนที่ได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยวิธีการสอนแบบ KWDL มีความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์และมีความสามารถในการสื่อสารทางคณิตศาสตร์สูงกว่านักเรียนที่ได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรูปแบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และนักเรียนที่ได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยวิธีการสอนแบบ KWDL มีความคงทนในการเรียนคณิตศาสตร์สูงกว่านักเรียนที่ได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบปกติ