ปัจจัยทำนายการรอดชีพผู้ป่วยโรคมะเร็งท่อน้ำดีหลังได้รับการวินิจฉัยและ การรักษาในโรงพยาบาลศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ

การศึกษาแบบ Retrospective cohort study นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายการรอดชีพ และปัจจัยทำนายการรอดชีพผู้ป่วยโรคมะเร็งท่อน้ำดีหลังได้รับการวินิจฉัยและการรักษาในโรงพยาบาล ศรีสะเกษ กลุ่มตัวอย่าง ผู้ป่วยโรคมะเร็งท่อน้ำดีที่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเป็นผู้ป่วยโรคมะเร็งท่อน้ำดี และได้รับการยืนยันทางห้องปฏิบัติการโดยอย่างน้อยได้รับการตรวจวินิจฉัยด้วยคลื่นความถี่สูงและขึ้นทะเบียนรักษาในโรงพยาบาลศรีสะเกษ ระหว่างวันที่ 1 มกราคม 2564 ถึงวันที่ 30 ตุลาคม 2566 จำนวน 199 คน วิเคราะห์โอกาสการรอดชีพแบบตารางชีพค่ามัธยฐานการรอดชีพ โดยวิธี Kaplan Meier และวิเคราะห์ปัจจัยเสี่ยงการเสียชีวิตแบบพหุปัจจัยโดยใช้สมการถดถอยค๊อกซ์ ผลการวิจัยพบว่า โอกาสการรอดชีพในเดือนที่ 1 เป็นช่วงเวลาที่ผู้ป่วยมีอัตราเสี่ยงต่อการเสียชีวิตสูงสุดเท่ากับ 0.16 และเดือนที่ 3 มีอัตราเสี่ยงต่อการเสียชีวิต 0.09 โดยผู้ป่วยมีโอกาสรอดชีพได้มากกว่าเดือนที่ 3 ร้อยละ 73.3 มัธยฐานการรอดชีพของผู้ป่วย เท่ากับ17.7 เดือน ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรอดชีพของผู้ป่วย ได้แก่ สถานภาพและระยะของโรค โดยพบว่า เมื่อควบคุมผลกระทบจากตัวแปรที่เหลืออยู่ในสมการสุดท้าย พบว่า ผู้ป่วยมะเร็งท่อน้ำดีที่มีสถานภาพคู่มีโอกาสเสียชีวิตเป็น 0.059 เท่า (HR-Adj=0.059, 95%Cl=0.008-0.048, p-value<0.001) เมื่อเทียบกับคนโสด สภานภาพนักบวชมีโอกาสเสียชีวิตเป็น 0.028 เท่า (HR-Adj=0.028, 95%CI=0.005-0.164, p-value<0.001) เมื่อเทียบกับคนโสด และระยะของโรค Not Knowมีโอกาสเสียชีวิตเป็น 2.30 เท่า (HR-Adj =2.30, 95%CI=1.10-4.81, p-value=0.018) เมื่อเทียบกับ Stage 1 จากผลการวิจัยปัจจัยที่มีผลต่อการรอดชีพของผู้ป่วยโรคมะเร็งท่อน้ำดีหลังได้รับการวินิจฉัยและการรักษาได้แก่ สถานภาพและระยะของโรค ดังนั้นควรมุ่งเน้นความสำคัญของระยะของโรคที่เริ่มรักษาและให้ความสำคัญกับสถานภาพขณะเจ็บป่วยเพื่อการรักษาที่มีประสิทธิผล