การบูรณาการแก้ไขปัญหาความยากจนด้วยองค์กรชุมชน

การศึกษาโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการปรับตัวทางสังคมและการพัฒนาศักยภาพความเข้มแข็งองค์การชุมชน ศึกษารูปแบบและวิธีการบูรณาการแก้ไขปัญหาความยากจนด้วยองค์กรชุมชน โดยใช้ระเบียบวิจัยเชิงคุณภาพ จากกรณีศึกษา 3 กรณี ประกอบด้วย หมู่บ้านบุกลาง จ.อุบลราชธานี บ้านหนองพระ จ.ศรีสะเกษ และบ้านนาดูน จ.อำนาจเจริญ โดยใช้กรอบการศึกษาภายใต้มิติ ลักษณะและสภาพความยากจน และสาเหตุความยากจนในมุมมองของทฤษฎีภาวะทันสมัย และแนวคิดการปรับตัวและวิธีการแก้ปัญหาความยากจน ผลการศึกษาพบว่า ความยากจนได้กลายเป็นปัญหาที่ส่งผลให้เกิดคนจนขึ้นในสังคมและการแก้ไขปัญหาความยากจน ผ่านการจัดตั้งองค์กรชุมชนภายใต้ สถาบันการเงินชุมชน และการดำเนินโครงการพัฒนาหมู่บ้ายภายใต้กิจกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิต และวิธีการบูรณาการ ยังได้สนับสนุนกระบวนการเรียนรู้ สร้างการมีส่วนร่วมของชุมชร การบริหารจัดการองค์กรชุมชน การสร้างเครือข่ายทางสังคม การวางแผนด้านงานพัฒนาที่มีประสิทธิภาพและสอดคล้องกับบริบทของหมู่บ้าน จึงส่งผลให้ประชาชนในหมู่บ้านเกิดศักยภาพด้านงานพัฒนา มีขีดความสามารถจัดการปัญหาด้วยตนเองได้ ซึ่งนำไปสู่การพึ่งตนเองได้อย่างยั่งยืน มั่นคง ด้านเศรษฐกิจและสังคมในระดับครอบครัวและหมู่บ้าน อาทิ การแก้ไขปัญหาหนี้สิน การประกอบอาชีพ การพัฒนาคุณภาพชีวิต สิ่งแวดล้อม การสืบสานภูมิปัญญา ก่อเกิดการเกื้อกูลและยึดโยงให้ครอบครัว หมู่บ้านไม่ล่มสลายไปพร้อมกับกระแสการพัฒนาประเทศ เพื่อก้าวไปสู่การสร้างสังคมทันสมัย