ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่สายพันธ์ใหม่ชนิดเอ เอช1 เอ็น1 ในนักศึกษามหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

การระบาดใหญ่ของไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ ชนิดเอ เอช1 เอ็น1 ซึ่งเป็นวิกฤติทางสาธารณสุขของประเทศทั่วโลก ส่งผลกระทบต่อชุมชนและประชาชนในทุกประเทศ รวมทั้งประเทศไทย เพื่อเป็นการเตรียมรับมือการระบาดของโรครอบใหม่ หรือการระบาดของโรคติดต่ออุบัติใหม่ อุบัติซ้ำที่มีรูปแบบการระบาดคล้ายคลึงกัน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสังเกต (Observational study) พรรณนาแบบภาคตัดขวาง (Cross-sectional descriptive study) เพื่อศึกษาระดับความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมในการป้องกันโรค ปัจจัยที่มีผลต่อความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมในการป้องกันโรค และความสัมพันธ์ของความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมในการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ ชนิดเอ เอช1 เอ็น1 ในกลุ่มนักศึกษาชั้นปีที่ 1-4 ปีการศึกษา 2553 มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี สุ่มตัวอย่างแบบใช้ความน่าจะเป็น (Probability sampling) จำนวน 810 คน ใช้แบบสัมภาษณ์ในการรวบรวมข้อมูล
นักเรียนมีความรู้อยู่ในระดับดี ร้อยละ 65.7 มีทัศนคติต่อการส่งเสริมการป้องกันโรคไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่ชนิดเอ เอช1 เอ็น1 อยู่ในเกณฑ์ดี ร้อยละ 80.1 และมีพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ ชนิดเอ เอช1 เอ็น1 อยู่ในเกณฑ์ปานกลาง ร้อยละ 57.5 การเคยมีผู้ป่วยในชุมชน หรือหอพักมีความสัมพันธ์กับความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมในการป้องกันโรค (p<0.0001, p<0.0001 และ p=0.003 ตามลำดับ) การเคยมีผู้ป่วยในครอบครัวมีความสัมพันธ์กับความรู้ (p=0.023) และการเคยได้รับข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับโรคมีความสัมพันธ์กับความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมในการป้องกันโรค (p=0.001, p<0.0001 และ p=0.002 ตามลำดับ) และเมื่อวิเคราะห์ถดถอยอย่างง่ายพบว่า ความรู้ความสามารถพยากรณ์ทัศนคติต่อการส่งเสริมการป้องกันโรคและพฤติกรรมการป้องกันโรคได้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 (p<0.0001 และ p<0.0001 ตามลำดับ)และทัศนคติสามารถพยากรณ์พฤติกรรมการป้องกันโรค อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 (p<0.0001)
การเสริมสร้างความรู้เกี่ยวกับโรคมีความสำคัญในการป้องกันควบคุมโรคติดเชื้อที่มีการแพร่ระบาดอย่างรวดเร็วจากคนสู่คน จะนำไปสู่การมีทัศนคติ และพฤติกรรมในการป้องกันโรคที่ดี