การเล่นของเด็กอีสานในสมัยก่อนนั้นมีรูปแบบที่เรียบง่าย เด็ก ๆ จะนิยมออกมาเล่นด้วยกันที่ลานบ้าน ลานวัด มีการคิดสร้างสรรค์ของเล่นจากวัสดุธรรมชาติหรือวัสดุที่มีในท้องถิ่น การเล่นต่าง ๆ ได้รับการถ่ายทอดจากรุ่นพี่สู่รุ่นน้อง จากพ่อแม่สู่ลูกหลาน การเล่นนอกจากจะทำให้เกิดความเพลิดเพลินแล้ว ยังเป็นการเรียนรู้ธรรมชาติ ช่วยสร้างความสามัคคีและความสัมพันธ์ในชุมชน ปัจจุบันมีคนให้ความสนใจเรื่องการละเล่นพื้นบ้านของเด็กไทยน้อยลงมาก นับวันองค์ความรู้เกี่ยวกับการละเล่นพื้นบ้านจะค่อย ๆ สูญหายไป เนื่องจากขาดการอนุรักษ์และพัฒนา
