ซวย ในภาษาอีสานนั้นมีความหมายหนึ่ง คือ กรวย หรือสิ่งที่มีรูปร่างสัณฐานกลมข้างในกลวง เช่น ซวยดอกไม้ คือ กรวยใส่ดอกไม้ ซวยธูปเทียน คือ กรวยสำหรับใส่ธูปเทียนบูชา
ซวยมือ นั้นเป็นเครื่องสวมนิ้วของผู้ฟ้อนเพื่อให้เกิดความสวยงาม ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้ในการฟ้อนกล้องตุ้มหรือฟ้อนซวยมือ ซวยมือจะทำมาจากหวายหรือไม้ไผ่ก้านยาว ปลายด้านหนึ่งสานให้เป็นกรวยเพื่อสวมเข้ากับนิ้ว ตัวก้านมีความยาวประมาณ 30 เซนติเมตร พันก้านด้วยด้ายหรือไหมพรมสีต่าง ๆ สลับสีกัน เช่น สีธงชาติ ที่ปลายสุดจะเป็นพู่มีทั้งสีขาวล้วน หรือหลายสีสลับกัน
การฟ้อนรำที่มีการสวมซวยมือ ลักษณะท่ารำส่วนใหญ่จะเป็นท่าที่ยกมือขึ้น ทั้งนี้เพื่อให้เห็นพู่ของซวยมือสะบัดสวยงามและป้องกันไม่ให้ซวยมือหลุดออกจากนิ้ว การสวมซวยมืออาจจะสวม 8 นิ้ว หรือ 10 นิ้ว
จำนวน : 28 อัน
บริจาคโดย : คำล่า มุสิกา
ลักษณะ : ทำด้วยไม้ไผ่ พันก้านด้วยไหมพรมสลับสี พู่เป็นสีขาวทำด้วยไหมพรม ส่วนที่ใช้สวมนิ้วสานด้วยลายขัดเป็นรูปทรงกรวย
ขนาด : มีความยาวประมาณ 45-46 เซนติเมตร ส่วนที่สวมนิ้วยาวประมาณ 8 เซนติเมตร
