จากการสัมภาษณ์ พระครูอุบลคณาภรณ์ เจ้าอาวาสวัดเลียบ เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม 2554 ท่านได้เล่าถึงที่มาของพระแก้วนิลกาฬ ว่า ในขณะที่เป็นเจ้าอาวาสในปี พ.ศ. 2545 ได้พบกล่องลายไม้สักโบราณบนฝ้าแพดานกุฏิสุขสวัสดิ์มงคลซึ่งเป็นกุฏิหลังเก่าของวัดเลียบ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี ภายในกล่องบรรจพระพุทธรูป 3 องค์ ได้แก่ พระพุทธรูปบุเงิน 2 องค์ และพระแก้วนิลกาฬ 1 องค์ ท่านจึงได้นำมาให้ญาติโยมสรงน้ำสงกรานต์ เมื่อ พ.ศ. 2549 และได้จัดทำเครื่องทรงชฎามงกุฎทองคำซึ่งทำจากพลอยและทองคำแท้

พระแก้วขาวเพชรน้ำค้าง พระพุทธรูปเนื้อองค์เป็นแก้วผลึกสีขาวใสดุจน้ำค้างยามเช้าเปล่งแสงแวววาวในตัวเองดุจประกายเพชร จึงได้ชื่อว่า “พระแก้วเพชรน้ำค้าง” ฉลององค์ด้วยทองคำเป็นบางส่วน เพื่อความสวยงามและทรงคุณค่า ประดิษฐาน ณ วัดสุปัฏนารามวรวิหาร จะถูกอัญเชิญลงมาให้พุทธศาสนิกชนสรงน้ำขอพรในช่วงวันขึ้นปีใหม่ทุกปี

พระเกสรดอกไม้ วัดสารพัฒนึก อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ทรงสร้างขึ้นจากเกสรดอกไม้ที่ประชาชนนำไปบูชาพระแก้วมรกต ที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม กรุงเทพมหานคร มาสร้างเป็นพระพุทธรูป จำนวน ๕ องค์ เมื่อทรงสร้างเสร็จแล้วได้พระราชทานไปประดิษฐานตามพระอารามต่างๆ ทั่วราชอาณาจักร และหนึ่งในนั้นนำมาประดิษฐานที่วัดสารพัฒนึก

หลวงปู่สวน ฉนฺทโร ท่านเป็นเกจิผู้เปี่ยมเมตตา สุดยอดวิชาตะกรุด ท่านเป็นศิษย์สายสำเร็จลุน และญาท่านกรรมฐานแพง ปรมาจารย์ผู้มีพลังจิตอันลึกล้ำ มีอิทธิปาฏิหาริย์มากมาย เป็นที่เลื่องลือแห่งภาคตะวันออกเฉียงเหนือแถบลุ่มแม่น้ำโขง ท่านเป็นพระเถระผู้เปี่ยมล้นด้วยเมตตาบารมี บุคลิกลักษณะของท่านน่าเลื่อมใสศรัทธาใบหน้าเอิบอิ่มยิ้มแย้ม ใครมีทุกข์มาหาจะไม่เคยปฏิเสธ และไม่เลือกชนชั้นวรรณะ อีกทั้งยึดมั่นเคารพในพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด มีศีลจารวัตรงดงาม ชอบบำเพ็ญกุศล ทำประโยชน์ให้แก่ส่วนรวม