พระศาสนดิลก (เสน ชิตเสโน) เป็นพระเถระด้านคันถธุระที่ส่าคัญองค์หนึ่งของเมืองอุบลราชธานีในยุคแรก ๆ ที่ได้นำรูปแบบการปกครอง การศึกษาสงฆ์ และขนบธรรมเนียมปฏิบัติในเมืองหลวงออกสู่หัวเมืองในภูมิภาค ทำให้กุลบุตรผู้ใฝ่เรียนทั้งหลายในรุ่นหลังได้มีโอกาสศึกษาเล่าเรียนทั้งคดีธรรม และคดีโลก จนมีความรู้แตกฉานในพระธรรมวินัยและบาลีมากขึ้นเป็นลำดับ นับได้ว่าท่านได้ท่าคุณประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา ประชาชน และชาติบ้านเมืองให้เจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมาก สมควรได้รับยกย่อง เชิดชูให้เป็น “ปราชญ์” เมืองอุบลราชธานีอย่างแท้จริง

พระราชรัตโนบล (พิมพ์ นารโท) ท่านเป็นพระเถระฝ่ายคันถธุระที่ทรงไว้ซึ่งภูมิธรรม ภูมิปัญญารอบด้านมีผลงานเป็นที่ประจักษ์แก่สาธารณชนจำนวนมากมาย ทั้งทางคดีโลกและคดีธรรม ท่านมีความสามารถพิเศษในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมไทยได้รับการยกย่องว่าเป็นพระธรรมกถึกที่มีความสามารถเป็นเลิศในการแสดงพระธรรมเทศนา บรรยายธรรมปาฐกถาธรรม ฝึกอบรม มีความลุ่มลึกในเทศนาโวหาร มีความมุ่งมั่น อดทนอย่างสูงในการเผยแผ่อบรมสั่งสอนประชาชนในพื้นที่ทุกแห่งในจังหวัดอุบลราชธานี และจังหวัดอื่น ๆ ท่านได้สร้างคุณประโยชน์แก่พระพุทธศาสนา และพุทธศาสนิกชนทั้งในจังหวัดอุบลราชธานีและจังหวัดอื่น ๆ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือสมควรได้รับการยกย่องเป็นยอดแห่ง “ผู้รู้” หรือ “ปราชญ์” อย่างแท้จริง

พระราชธรรมโกศล (สวัสดิ์ ทสฺสนีโย) เป็นพระเถระฝ่ายคันถธุระที่เอาภารธุระในพระพุทธศาสนามากมาย ด้านการศึกษาให้ความสำคัญทั้งการศึกษาทางปริยัติธรรม (ธรรมบาลี) และการศึกษาทางโลก โดยให้การสนับสนุนการศึกษาเยาวชนตั้งแต่ระดับอนุบาลจนถึงระดับสูง ด้านการปกครองในฐานะเจ้าคณะจังหวัดอุบลราชธานี (ธรรมยุติ) ให้ความสำคัญในการควบคุม ดูแล และพัฒนาคณะสงฆ์ในเขตการปกครองได้เป็นอย่างดี ด้านสาธารณูปการถือได้ว่าท่านมีความโดดเด่นในการก่อสร้างบูรณะ ปฏิสังขรณ์เสนาสนะภายในวัด และวัดในเขตปกครองได้อย่างดียิ่ง มีสถาปัตยกรรม ศิลปกรรมใหม่ ๆ และแปลก ๆ อยู่เสมอ บ่งบอกถึงความเป็นผู้รู้และเชี่ยวชาญด้านนี้มาก และด้านการเผยแผ่ ท่านก็มีความสามารถเป็นพิเศษ จะเห็นได้จาก คณะศิษยานุศิษย์จ่านวนมากให้ความศรัทธา เลื่อมใสในตัวท่าน และเข้ามาทำบุญและปฏิบัติธรรมที่วัดใต้ พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อมิได้ขาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเทศกาลสำคัญ จึงถือได้ว่าเป็นพระเถระที่มีความรู้ ความสามารถ สืบสานมรดกความเป็น “ปราชญ์” ให้คงอยู่กับเมืองอุบลราชธานีตลอดไป

พระมงคลกิตติธาดา (อมร เขมจิตฺโต) ได้ทําคุณประโยชน์อย่างยิ่งต่อสังคมทั้งทางโลกและทางธรรม ในทางโลกนั้น ท่านได้พัฒนาบ้านเกิด โดยเริ่มให้มีการประสานความร่วมมือระหว่าง วัด บ้าน โรงเรียน เพื่อพัฒนาชุมนให้มีความก้าวหน้า ให้คนในชุมชนมีคุณภาพชีวิตที่ดีแล้วขยาย ไปสู่ชุมชนอื่น ๆ ท่านได้ให้การอุปถัมภ์บํารุงโรงเรียน โรงพยาบาล สถานีอนามัย สถานสงเคราะห์และให้การสงเคราะห์เด็ก นักเรียน ผู้สูงอายุ เกษตรกร เป็นอาทิ ส่วนในทางธรรมนั้นท่านได้ดําเนินตามแบบอย่างของพระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท) ผู้เป็นครูอาจารย์ โดยเคร่งครัดในพระธรรมวินัยและให้การอบรมธรรมะเพื่อพัฒนาจิตใจ และพัฒนาคุณภาพชีวิตแก่ข้าราชการ พ่อค้า ประชาชน นักเรียน นักศึกษา ให้ลด ละ เลิกอบายมุข ประกอบสัมมาอาชีพ ยึดมั่นในศิลธรรมอันดีงาม ประพฤติปฏิบัติตามหลักธรรมคําสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และในฐานะศิษย์รุ่นอาวุโส ท่านได้นําพระภิกษุสามเณร ประพฤติปฏิบัติตามแบบอย่างปฏิปทาศีลาจารวัตรของครู อาจารย์ นําพระธรรมคําสอนออกเผยแผ่อย่างกว้างขวาง นอกจากนั้นยังให้การสงเคราะห์แกศิษย์รุ่นหลังและสํานักสาขาของวัดหนองป่าพงด้วยดีเสมอมา ด้วยวัตรปฏิบัติที่งดงามดังกล่าว จึงขอเชิดชูเกียรติให้พระมงคลกิตติธาดา (อมร เขมจิตฺโต) เป็น “ปราชญ” เมืองอุบลราชธานี