พระแก้วบุษราคัม เป็นพระพุทธรูปบูชาปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 3 นิ้ว สูงประมาณ 5 นิ้ว แกะสลักจากแก้วบุษราคัม (แก้วมณีสีเหลือง) ทึบทั้งแท่น มีสังวาลประดับที่องค์พระ ฐานหุ้มด้วยทองคำ เป็นพระพุทธรูปโบราณนานนับพันปี ฝีมือช่างสกุลเชียงแสน ในสมัยการปกครองระบบสมบูรณาญาสิทธิราช มีการประกอบพิธีถือน้ำพิพัฒน์สัตยา ได้อัญเชิญพระแก้วบุษราคัมเป็นประธานในการประกอบพิธีอันศักดิ์สิทธิ์นี้

พระอาจารย์สีทา ชยเสโน ท่านมีฝีมือทางการช่าง โดยการแกะสลักไม้ ประตูหน้าต่างที่สำคัญท่านได้เอาใจใส่ในวิปัสสนาธุระ ท่านเป็นพระกรรมวาจาจารย์ ของหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล และหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดศรีทอง (วัดศรีอุบลรัตนาราม) วัดใต้ และวัดบูรพา จังหวัดอุบลราชธานี

พระธรรมฐิติญาณ (สิงห์ สุทฺธจิตฺโต) เป็นพระมหาเถระฝ่ายคันถธุระ ผู้เคร่งครัดตามพระธรรมวินัยในเรื่องปัจจัยสี่ เช่น การไม่รับปัจจัย (เงิน) และฉันมื้อเดียวเป็นนิจ ตลอดชีพเป็นต้น การเทศนาปาฐกถา หรือบรรยายธรรมอบรมสั่งสอนศิษยานุศิษย์และประชาชนทั่วไปถือว่าท่านเป็นพระธรรมกถึกชั้นยอด เพราะอธิบายเนื้อหาสาระประกอบหัวข้อธรรมะได้ลึกซึ้งชัดเจน แจ่มแจ้งและกระชับ ท่าให้ผู้ฟังเข้าใจได้ง่ายและน่าไปปฏิบัติได้ ไม่เกิดความเบื่อหน่าย ท่านเป็นพระสุปฏิปันโน ผู้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบและเป็นพระนักพัฒนาทั้งวัตถุและจิตใจอย่างยอดเยี่ยม นับเป็นแบบอย่างที่ดียิ่งแก่สัทธิวิหาริกและอันเตวาสิกที่จะน่าไปปฏิบัติต่อไป สมควรได้รับยกย่องเชิดชูเป็น “ปราชญ์” โดยแท้

พระครูวิจิตรธรรมภาณี (เล็ง เขโม) เป็นพระเถระฝ่ายคันถธุระ (ธรรมยุติ) อีกองค์หนึ่งที่ได้ทำคุณประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนาและการศึกษาของประชาชนชาวอุบลราชธานี เป็นผู้มีความรู้ ความสามารถ มีวาทศิลป์ในการเทศน์อบรมสั่งสอนศิษยานุศิษย์ อุบาสก อุบาสิกาและประชาชน เป็นที่ศรัทธาชื่นชอบอย่างมาก ทั้งนี้อาจจะเป็นเพราะว่าก่อนอุปสมบทท่านมีอาชีพเป็นหมอลำมาก่อน จึงมีวาทศิลป์และความจ่าเป็นเลิศ สามารถแต่งกลอนเป็นคติธรรมสอนใจไว้มาก เช่น “ป้าสอนหลาน” “หลานสอนป้า” “คิหิปฏิบัติค่ากลอนภาคอีสาน”และ “ค่ากลอนสอนโลก” เป็นต้น นอกจากนั้นยังได้พัฒนาเสนาสนะในวัดศรีอุบลรัตนารามให้มั่นคงถาวรเป็นที่เชิดหน้าชูตามาจนทุกวันนี้ นับว่าท่านเป็นผู้สืบสานมรดกความเป็น “ปราชญ์” ให้กับเมืองอุบลราชธานี ในยุคแรก ๆ องค์หนึ่ง จึงเห็นควรยกย่องเชิดชูเกียรติให้เป็นปราชญ์เมืองอุบลราชธานี