ฟังกลอนลำ เรื่อง ธรณี โดย หมอลำทองคำ วงษาคำ และหมอลำอรทัย ซึมรัมย์

กลอนธรณี

โอย… ละนอ… แล้วดินเอยดินตอนนี้ยังมีแม่ธรณีรักษาไว้จั่งมีอยู่ ธรณีน้อหมู่รักษาดินนอแผ่นพื้น นอเอาไว้ตั้งแต่ใด๋ เดอคนไทย… เอยมาสิขอเว้าพื้นคนประมาทธรณีตั้งแต่เดิมทีกกแม่นพระรามหยามเว้าคาวเมือสีดาเจ้ากับพระรามพรากคู่ ให้พระลักษ์เฝ้าอยู่สีดานางนาถน้อยอย่าไปแท้ว่าที่ใด๋ พระลักษ์เลยฝากไว้กับพระแม่ธรณี สิไปราวีศึกซ่อยพระรามคาวนั่น กุมพระกัณฑ์มารฮ้ายสิมาโจมอุ้มอ่อนสีดานางบ่ขึ้นไปได้ดอกดั่งหมาย พระลักษ์มาฮอดอ้ายพระรามพี่เลยถามว่าสีดาคนงามอยู่จั่งใด๋ละเด้นอง พระลักษ์พาที่ต้านสีดานางน้องฝากแม่ธรณีแท้แท้เอาไว้อย่าห่วงนาง พระรามอ้าปากค้างทางโกรธกะเลยจา ประสาหยังธรณีสิเบิ่งดูพระนางกุ้ม พระรามตีอกตุ้มกะวาจาหลบหล่าย.. โอยนอ … ธรณีขี้ฮ้ายส่างมาให้แม่นรักษา ธรณีขี้ข้าพระรามว่าบ่ทันสุด ยักษ์กะเอาสีดาหอบหนีนั่นไปได้ ตกมาในสมัยนี้คนเฮาสมัยใหม่ ธรณีอยู่ใกล้กะเหลียวข้ามเบิ่งกาย เอาแต่ของซั่วฮ้ายมากอกเทหด มนุษย์เฮาใจคดประมาทธรณีพื้น ผืนแผ่นดินตะรางนิ้ววาเดียวศอกหนึ่ง นั่นคือมีผู้เฝ้าเป็นเจ้าเบิ่งรักษา ซุมเบิ่งอากาศฟ้าดอกคือเทพพญาอินทร์ รักษาดินของเฮาหากแม่นธรณีเจ้า ดูแลมองรักษาเฝ้าธรณีนั่นเจ้าถิ่นรักษาน้ำไว้กินรักษาดินไว้อยู่ถ่าทางใต้คู่สู่วา ไผ๋สิกอกน้ำฮ้อนเอากอกลงหด ให้บอกธรณีนำแม่เอ้ยให้ลางป้าย หยับไปเด้อแม่เด้อเชิญแม่หยับไปเด้อธรณีหลีกจักหน่อย หลานสิกอกน้ำฮ้อนลงหนี่ให้แม่หนี สิขุดดินหม่องนี่สิถมที่หยังกะตาม หยับไปเด้อธรณีให้แม่หนีหยับย้าย สิปลูกเฮือนซานพร้อมขุดหลุมสร้างก่อหมากนึ่งคำยาหนึ่งม้วนมวนยอย้ายบอกแม่นำ ยาหนึ่งกอกก่อนั้นหมากกะกีบกูดีบอกแม่นางธรณีให้แม่หนีน้อขอย้าย ทำถนนหรือทำบ้านสิต่อเติมเฮือนซานอย่าลืมย้ายเจ้าที่อย่าลืมแม่ธรณีสิปลูกเฮือนปลูกเล้าเอาดินเข้าตะล่างถม บ่แม่นน้อมกรามก้มกะเอ่ยปากเป็นเสียงบ่มีดวงมาลาบอกแต่เพียงความเว้า แม่นางธรณีเจ้าบ่ถือซายากยิ่ง เรื่องนี้จริงแท้ ๆ เอามาเว้าบอกสู่คนก่อนสิตัดง่าต้นไม้น้อยใหญ่ใสกะตาม หยับไปเด้อธรณีหนึ่งคำกะควรเว้า เหงี่ยวเด้อธรณีเจ้าหยับไปเด้อลูกสิเหงี่ยว เว้าคำเดียวถ่อนั้นกะหยับย้ายผ่ายหนี เทขยะหม่องนี่บอกลาวแน่นี่ของเสีย อย่าสิเทถมทับดอกแม่ธรณีไว้ ธรณีนั่นลาวให้เสียใจนั่นหลายอย่าง แผ่นดินเฮาสิบ่ว่างสิมีแท้ตั้งแต่คนน้ำสิท่วมโลกล้นอีกจั๊กหน่อยบ่หลายปี ธรณีสิอาดูลหมู่คนสิเต็มพื้น โลลากลายเป็นคลื่นทะเลหลวงเกี้ยงอ่อยฮ่อย ธรณีสิยั่งย้อยเอาน้ำไว้บ่ไหว ธรณีสิฮ้องไห้สิ้นชาติชาวมนุษย์ ตายบ่มีการผุดเกิดแทนพอดี้ ธรณีสิยั่งย้อยขึ้นไปงอยอยู่กูง่า เพิ่นว่าน้ำสิท่วมฟ้าปลาสิหม่ำหน่ำหน่ายดาว จั่งว่าเพิ่นให้ฟ้าวทำไว้แหน่บุญกุศล สิเป็นผลยามตายจากแม่ธรณีพื้น โลกากลายเป็นคลื่นทะเลหลวงเกี่ยงอ่อยฮ่อย ธรณีสิหยั่งย้อยสิตนเจ้าพวกหมู่คน … เอย… เอย…

หมายเหตุ : กลอนลำอาจไม่ตรงกับเสียงที่หมอลำร้อง อาจเปลี่ยนไปตามลีลาของหมอลำแต่ละคน

หมอลำกลอน (ฝ่ายชาย) : นายทองคำ วงษาคำ อำเภอน้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี

หมอลำกลอน (ฝ่ายหญิง) : นางสาวอรทัย ซึมรัมย์ อำเภอน้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี