ฟังลำกลอน เรื่อง โลกข่อน โดย หมอลำบุญถนอม เสนาพันธ์ และหมอลำโสภา โพธารินทร์

โลกข่อน

แม่นว่าเด้อนาย ฟังอีกก่อนพวกท่านประชา เดียวนี้โลกโลกาปานไฟลุกฮ้อน โลกกำลังพวมข่อนผิดต่างปางหลัง สมกับอะนิจังคือคำเผิ่นว่า ข่อนไปเบิดทุกท่าข่อนบอกข่อนหนอง ข่อนฮอดฮีตฮอดครองจิบปิดจี่ปี่ ฮีตสิบสองหรือว่าครองสิบสี่ ฮีตหยี่ครองเจียง ข่อนฮอดวังฮอดเวียงเสนาอามาตร ข่อนไปเบิ้ดทุกวาดป่าไม้ในดอน ฮอดเห็นอ้มพังพอน กะบ่มีสิแล่น หนองกะแก่นน้ำบ่อมีตม แดดสิบ่มีลมข่อนเข้าข่อนเข้า ข่อนทุกเหล่าทุกเพศทุกวัย ที่มนุษย์อาศัยจำเป็นก็ข่อน เบิ้ดทุกบ่อนทุกซ้งทุกแจ บั้นค้นแทสิบ่มีน้ำอั่ง หนองเคยน้ำเต็มฝั่งกะเลยขาดเลยเขิน หนทางเดินแสนไกลเหล่าใกล้ ดงป่าไม้ฮกเฮื้อเลยแปน นกแจนแวนเคยฮ้องบ่ฮ้อง กลองและฆ้องเช้าค่ำเคยตี สิบ่พ้อบ่มีเสียงดังคือเก่า แลนและเต่าจ้อนหลิ่นเคยหลาย กะมหับมะหายกะปูกะแป้ง เพราะว่าโลกมันแล้งข่อนขุ่นหุนหัน สมัยทุกวันข่อนลงเห็นบ่ แม่นบ่แล้วคุณพ่อเจ้าว่าฉนใด เป็นไปตามสมัยโลกเฮาหมุนปิ้น ดินบ่อนเคยมีไม้ กกใบซันห่มไม้ยุงยางกะล้มแปนว่างต่างตา เข้านั่นเด้อกะสิหนีจากนาปลานั่นเด้อกะสิหนีจากน้ำทามห่องหนองบึง อึงคะนึงเสียงโสโจทน์จาหาเรื่อง เมืองยวนแม้วแกวจีนแขกฝรั่ง ตลอดจนกระทั่งขั้วโลกเหนือโลกใต้คือด้ามดั่งกัน ทางทวีปยุโรปนั่นข่อนดั่งเอเชียทางอัฟฟะริกาเหนือและอเมริกาใต้ ข่อนลงไปเปิดแล้วเจแปนแคว้นถิ่น กรุงเบอร์ลินกะข่อนฮอนลิ่วกิ่วแกมแถมอ้อมแอ้มอิงลิดอิงแลน ฮังกาลีเดนมาคร์สะวิดเซอเบลเยี่ยม มลายูพรมข่อนลังกาเมืองแขกทุกระแวกเขตค้ายมันข่อนสู่ตอน นี่ละแม่ฝรั่งเศสกะข่อน พร้อมทั่งเยอรมัน ทั้งเวียงจันทร์เมืองลาวข่าวเขมรเห็นบ้อ จอกุลข่อนดงดอนเป็นท่ง โองบ่มีบ่นซ้นสนวิ่งแล่นหนี หมีสั่งม้าหมาสิสั่งยังหมู งูสิลาพังพอน ป่าดอนบ่มีซ้น จนใจเดนอป้าซาตาโลกมันอ่วย มีแต่ซวยตื่มเข้าเขาสิเอิ้นวางา กาก่ำปี้สิแทนที่หงส์คำ ดำสิมาเป็นขาวสิ่งขาวเป็นแหล่ แหกับข่องมองกันบ่เห็นกลิ่นกุดท๋อใด๋แห่งกิ้น กินน้ำเข้าบ่อนนอน โลกมันข่อนขอนคนข่วยขีนตา ปลาบ่มีในหนองห้วยคองสิตันอัน ฝนบ่ฮวยฮำพื้นผืนดินแห่งไหง่ ผู้ไต้แหล่งล้าภัยฮ้อนกะสิมี อัคคีไหม้มะลัยกันต์คือกิเลสสังเกตดูเบิ่งถิ่นตอนนี้แม่นจริง สับสนวิ่งปล้นหวิ่งกันกินศิลบ่มือถือนับคับคาหาหม่น จนท่อใด๋แห่งจ้อนลงนอนแห่งเหยียบ หาเอาเปรียบขี่ค้อนตีหย่อข่มคอ โลกจั้นจ้อมันหม่อมามือถือเอาดีเป็นผิด พิษมารหารกล้า เมริกาพวมข่อนจีนแดงพวมขุ่น ฟิลิปินญี่ปุ่นหยังกะดังตุ้มตุ่มความฮู้ข่าวสารข่อนไปเบิดทุกด้านทุกหย่านเมืองมนุษย์ มันสิสุดคือตอหม่อมือถือค้อน ตกหว่างคาวมันข่อนขอนคนขนขี่ หือกะนับมือข่อนคืดด้ามดั่งกัน สาวหมอลำไปทำหมันตันกันน้อคนเป็นหนี่ ตอกอยู่สามสิบปีกะบ่ได้ลูกน้อยว่ามันข่อนส่ำใด๋

โอ่ย … ละน้า … ฮือ… เอ้ย…ประนมกรถวายน้อมองค์ราชามหาราช เนื่องว่าในวะโรกาสเฉลิมพระชนมาฮอดแล้วพระองค์ท่านจงเจริญ ๆ … ละนอ  แล้วบัดนี้ สิบนิ้วข้าพระพุทธเข้าขอกราบก้มเบื้องบาทบาทาองค์ราชาดอดของไทป้องใจประชาเชื้อ บ่ว่าเหนือหรือใต้เมืองไทยทุกแขวงเขต พระภูเวตบาทเบื้องเฮืองฮ้อนละห่วงใย ราษฎรผู้ยากไฮ้พะองค์ไถ่ถามเถิง ทรงห่วงใยสุขทุกไพร่นิกรเด้อหนาวฮ้อน บ่ว่าดอนหรือซ้งดงไพรบ่ได้หวั่น น่าอย่างอัศจรรย์พระเสโทหลั่งย้อยพระองค์ท่านบ่หวั่นไหว พลนิกรพระหน่อไท้ ชมชื่นบารมี ทั้งยินดีดอกยินดอมพ่อไทยถวายน้อม พระองค์ยอมสะละได้ควมสุขของพระบาท ทรงห่วงราษใหญ่น้อยของท่าน ท่านพระองค์ ต่างประเทศส่งโป้ง ๆชาวโลกเด้อสรรเสริญ มาศึกษาโครงการหน่วยงานพระองค์ท่าน มีหลายเมืองมีหลายบ้านสรรเสริญในพระเกียรติ พระปัญญาเลิศล้ำทำได้ขู่สู่อัน เช่นว่าโตอย่างนั้นเห็นบ่ละฝนเทียม บ่มีไฟสิมาเฮ็ดดั่งไทดอกเฮาได้ พระราชาเมืองไกลใกล้ บ่คือไทยดอกเฮาดอก บ่กว่าในโลกใต้หาได้กะบ่คือ พระหทัยของพระองค์สู่มื้อมีแต่ดอกสงสาร แม่นสังขารอิดโรยท่อใด๋บ่มีท้อ ขอแต่ชนชาวเชื้อประชากรของพระบาท มีความสุขดอกทุกถ้วนกันได้กะแม่นพอ น้ำบ่มีพระองค์ให้สร้างเขื่อนเด้อเก็บกัก สิปลูกผักหรือแฟงให่นาเด้อยาห้าง บ่ทนครรณาอ้างพระโครงการพระคุณพ่อในโลกนี้สิมีบ่ น้ำพระทัยเลิศล้ำคือด้ามดั่งพระองค์ ออกอากาศอยู่โป้ง ๆ ทรงพระราชดำรัสตรัสให้ปวงชาวไทยทั่วไปให้ควรฮู้ เฮาควรดูแล้วฟังไว้ ประชาไทยทวยราษฎร์ พระบรมราโชวาทสมเด็จองค์พะหน่อไท้สอนไว้ให้จื่อจำ ล้วนแต่เลิศล้ำ เอื้อนพระโอษฐเด้อขันไข พระหทัยดอกตรึกตรองกลั่นกรองออกมาได้ พระองค์นำออกมาใช้สอนไทยทุกหมวดหมู่ บอกให้ไทยรวมอยู่สามัคคีดอกทุกด้านเมืองบ้านสิอยู่เย็น อย่ากระโดดโลดเต้นฮ้อนห่ำประจำลิง เศรษฐกิจเพียงพอพ่อไทยเผิ่นสอนไว้เรื่องควมกินกับควมใช้ประมาณการให้มันถืก อย่ากินหลายหลื่นหาใช้สิบ่พอ น้ำหทัยพระองค์พ่อมีแต่ห่วงประชาชี แนวใด๋ดีกะทรงสอนแนะนำให้ทำพร้อม  ประชาชนผู้ใด๋น้อมโครงการของพระบาท พออาจอยู่ได้กินใช้เผินแนะนำ บ่เถิงรวยเลิศล้ำ กะพออยู่บ่เถิงจน บ่ขัดสนกะพอเพียงอยู่กินกะพอใช้ บ่เถิงจนบ่เถิงไฮ้ บ่เถิงฮึดบ่เถิงอยาก พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องขอร้องให้เฮ็ดทำพระปัญญาเลิศล้ำบ่มีผู้เสมอเหมือน พอปานเดือนดอกฉายแสงส่องใจเด้อคนใต้ เฮาคนไทยมีบุญส้นเป็นคนมีโอกาสได้รับแสงพระฉายฉาด พระบรมปกปิ่นเกล้าเฮาได้ดอกอยู่เย็น ข้าพระพุทธเจ้าหมอลำคุณเสนาพันธ์ ขอกล่าวเน้นสาธุพระบุญคุณ ขอพระองค์ทรงพระเกษมสำราญอยู่ยืนยาวหมั่น ทรงเป็นขวัญกำลังให้ประชาไททวยราษฎร์ ขอให้องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระเกษมสำราญ มีพระชนมายุยิ่งยืนนาน ดุจห่มโพธิ์ห่มไทร ดอกไม้เท่าให้ไทยท้าวได้ชื่นชม

เต้ย

สาวละแมนคำนาง สุดแต่ลำทางสั้นหันกลอนจ้อนทางหล่อง เป็นทำนองกะละแม่นมัดเต้ยเลยเข้าแม่นไส่เคน พอแต่เหลียวเห็นหน้าขาวมายิ้มแป่นแหว่น ยิ้ม ๆ ละเป็นสีแป่นแวหรอืแม่นแฟนเผิ่นบ้อ หรือชู้แม่นเผิ่นบ้อ คูณลำพี่อยากมาขอซ้น ใบโพธิ์เด้อต้นไม้ใหญ่ แนวนกไส่มันมาพ้อด้วง เห็นแล้วบ่อยากหนี โอ๋ยนั้นละน่าคันนวนน่า หางตาเจ้าสักไท้ไน้ เป็นของไผกะสินำไปเอา เป็นของเขากะสินำไปทื้นสิเหมาเจ็ดคืนเอาจนแจ้ง

หมายเหตุ : กลอนลำอาจไม่ตรงกับเสียงที่หมอลำร้อง อาจเปลี่ยนไปตามลีลาของหมอลำแต่ละคน

หมอลำกลอน (ฝ่ายชาย) : นายบุญถนอม เสนาพันธ์ อำเภอน้ำขุ่น จังหวัดอุบลราชธานี

หมอลำกลอน (ฝ่ายหญิง) : นางโสภา โพธารินทร์ อำเภอน้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี