ฟังลำกลอนมหาเวสสันดรชาดก 11 กัณฑ์ (หญิง) โดย หมอลำสมัย พันธ์โบ และหมอลำเดือนฉาย หล้าบุดดา

กลอนมหาเวสสันดรชาดก 11 กัณฑ์

กล่าวถึงชูชกเฒ่าเนาในกลางป่าเทวดาด่านด้าวจำให้ถ่านหลง ขงเขตชังกลิงกะลาดแดนใด พราหมณ์เฒ่าหลงตาเว็นบ่เป็นเหนือใต้ เลยไปเข้าพะเชชัยเมืองปู่สีชนชัยอยากฮู้เห็นหน้าแห่งหลานไขพะโอดต้านจาต่อเสนาวห้สูเอาพราหมณ์มาฮอดกูเดียวนี้กันหาพร้อมชาลีกูสิใถ่ บอกให้อำฆาตใช้ไว้ฟ้าวกล่าวถาม พราหมณ์เฒ่าฮายหน้าไข่อูทูกูบ่เคยขายคนได้เงินมาใช้ ขอทานได้สิเอาไปบ้านอยู่กูสิเอาเฮ็ดข้าตางใช้ส่อยตีน ทางปู่ได้ยินข่าวพราหมณ์ขันกะเลยโตนลงลัดแล่นไปเองท้าว ถึงพราหมณ์เฒ่าสิเอาหยังให้ว่า กันหาช้างฮ้วยตัวข้อยจังชวางชาลีอ้างว่าคำหนักพันหนึ่ง พระบรมแน่นตึ้งใจแค้นคั่งทรวง บอกให้คนช่วงใช้นำไถ่เอาหลาน อาหารมีนัดพราหมณ์กินเลี้ยง จัดเสบียงได้แนวใด๋บ่เขินขาด ฝูงอำฆาตข่าใช้เตรียมพร้อมเครื่องกินบ่จัดปลาจักชิ้นคาวหวานจ่านผ่านมีหมากตาลหมากพร้าวเอาให้สู่แนว พอแต่งแล้วเฮียกเวิ้นพราหมณ์มา พราหมณาเหลียวเห็นชื่นใจหัวย้าม ยอขันน้ำมาเทียมบ่ได้ขาด ขดถมาดใส่แล้วพราหมณ์เฒ่าเหล่าฉัน สีนวนช้วนน้องไว้

หมอลำกลอน (ฝ่ายชาย): นายสมัย พันธ์โบ อำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี

หมอลำกลอน (ฝ่ายหญิง): นางเดือนฉาย หล้าบุดดา อำเภอโพธิ์ไทร จังหวัดอุบลราชธานี