ฟังลำล่องพระพุทธเจ้าออกบวช โดย หมอลำจำรัส บุบผา และหมอลำสมภาร วรรณพัฒน์

กลอนลำล่องพระพุทธเจ้าออกบวช

ฟังเอาเด้อพี่น้องจำรัสสิได้ล่อ  เรื่องของพระพุทธเข้าเฮานั้นจั่งได๋  ตั้งแต่ได้ครองราชย์กรุงกบิล  ระบ่ยินดีเลยโลกเฮาเซาไว้  ในวันนั้นจอมทันมหาราช อยู่ปราสาทบ่ได้พระทัยฮ้อนจั่งไฟคิดอยากไปเที่ยวเล่นสวนอาจอุทยาน บอกนายฉันเตรียมรถทรงไวฟ้าว พาเฮาไชมด้าวสวนหลวงโดยด่วน บ่มีไผมีสองเฮาท่อนั้นผันผ้ายแล่นไว พอแต่ไปถึงทางโค้งมองลงไปตันหน้าอยู่ ผู้ได๋นอสักไม้เท้าคนเถ่าแม่นหยัง ฉันนะกะจั่งเว้าว่าคนแก่ชราการ เกิดมานานพระองค์กะดั่งเดียวกันนั้น นายฉันเว้าถวายคำบอกพระบท นึกประหลาดแท้ ๆ ไผนั้นกะดั่งกัน ต่อจากหั่นรถแล่นผ่านบ่ทันดน ผัดมีคนมานอนคางฮือ ๆ อยู่ทางตันหน้า วาจาต้านฉันเอยบอกเฮาแน่ แม่อี่หยังแท้ ๆ แนวนี้แม่นอีหยัง พอฟังแล้วนายฉันทูลบอก คนป่วยดอกพระยะคะชราเถ่าป่วยโซ โตพระองค์กะคือนี้หนีไปบ่ได้ดอก พอนายฉันก็บอกแล้วไปถ้อนบ่อยากเห็น ผัดบ่เว้นรถแล่นบ่ทันดนผัดมาเห็นคนนอนตายเน่าเหม็นอยู่ทางหน้าบอกนายฉันท์หยุดม้าป๋าอีหยังมาเหม็นเน่า บอกเฮาแน่แม่นอีหยัง แท้ ๆ หือนี้แม่นอีหยัง พระองค์ฟังฉันท์เว้าเฮคือกันแม่นบ่ ฉันก็อย่ารออยู่ช้าไหน้าแล่นไว ไปทางหน้าเทวนามาแปงเพศ สังเกตเห็นอยู่หน้าครองผ้าห่มเหลือง เสียงถามเจ้าหือฉันท์แม่นหยังหน่อมาคืองามกะด้อถือจ้องห่มเหลือง พายบาตรพร้อมโกนผมนำสีใสส่อง ปานแท่งทองบอกน้องหือน้อแม่นหยัง เว้าให้ฟังต่อเจ้านี้ละคือพระสงฆ์ ทรงสบงจีวรละกามหนีเว้น พอเห็นแล้วไว ๆ พากลับด่วน ชวนนายฉันท์บ่ช้าพาเข้าสู่วัง ในคืนนั้นบ่หลับเลยคึดเห็นภาพ พระองค์ทราบทุกข้อนอฉันท์เว้าเล่ามา พระบ่ช้าเลยไปเปิดยังพระแกร แลไปเห็นหมู่สนมนอนนั้นบางคนป๋าทางก้นตนโตอยู่โก่นโตน  ก้นกะดำก่ำแหล่แลแล้วหน่ายสะอาง เสียงครางพร้อมน้ำลายไหลออกทางปากดากกะดำปื้อ ๆ ปานหมื่อถ่านสาม พระตามไปห้องราหุลนอนกับแม่พระองค์แลหล่ำหน้าพิมพาเจ้าบ่ติงบิดอิ้งติ้งกอดอ่อนราหุล บุญมาถึงพี่สิลาพิมพาเจ้า  พระองค์เอาพระขรรค์ได้ลงไปไหว่ ๆ พี่สิไปบวชสร้างทางมัมหมู่มาร ปากกล่าวต้านจาต่อนายฉันท์ ฉันท์ไว ๆ ตื่นมากับม้าพาเฮาไปเดี่ยวนี้ไว ๆ ตี้พระองค์ว่า ม้ากะแหมฮืด ๆ เต้นดีใจด้วยอ่วยหา ฉันจับเอาอานม้าเชิญราขึ้นนั่งออกจากวังเทวดาจับตีนม้าพาเจ้าเสิ่นไปรอบ่ได้ฮอดแม่น้ำริมฝั่งเนรัญชะรา พระราชาปลดเครื่องทรงพระองค์ไว้อินทิราไท้เอากาสามาให้ฮ่ม องค์พระพรหมเอาบาตรให้ถวายไท้หน่อธรรม จักกล่าวก้ำเอิ้นสั่งนายฉันท์เร็วพลันให้ต่าวคืนเมือห้อง ปรางทองกว้างเมืองกบิงคืนถิ่น ฉันได้ยินนบใส่เกล้าจูงม้าแบกอาน ปากกล่าวต้านบอกแก่พิมพา กับราหุลว่าบ่คืนมาบ้าน บ่ทันนานจูงม้ามาถึงฮอดทางแยกม้าอกแตกตายอยู่หั่นสวรรค์ฟ้าบ่อนไว ฉันท์แบกได้ใส่บ่าอานงาม ตามทางไปฮอดวังเลยเว้าพิมพาเจ้าตามหาพระจอมราช พระบาทเจ้าไปบวชสร้างทรงผ้าบ่มา พิมพาให้เสียใจขาดจ่างป่าพิมพพาเป็นแม่ฮ้างอยากอายบ้านหมู่สนม

หมอลำกลอน (ฝ่ายชาย) : นายจำรัส บุบผา อำเภอเมือง จังหวัดอำนาจเจริญ

หมอลำกลอน (ฝ่ายหญิง) : นางสมภาร วรรณพัฒน์ อำเภอเมือง จังหวัดอำนาจเจริญ