ฟังลำกลอนประวัติเมืองอุบลราชธานี โดย หมอลำใบ ไกยรัตน์ และหมอลำสำเภา พรมสวัสดิ์

กลอนประวัติเมืองอุบลราชธานี

เมืองอุบล ท่งนาชาวท่าวารีสีทวนกระบวรเมือง ยโสธร อำเภอเขื่องมหาไชไกลแก้วอำเภอเดช คำเขื่อนแก้ว แถวบ้านท่งแปน ไล่ฮอดแคว้น เมืองพิบูล เมืองวาริน เลิงนกทาและโขงเจียมด้วย มีทำนวยหลายด้านเมือง…อำเภอม่วง เขมราษฎร์ อำนาจพร้อมตระการก็ใส่นำเมืองหมู่นี่เป็นเมืององค์เอกลำ พระยาใหญ่กษัตริย์สูง ของคำผงจอมพลไพร่เมืองมาตั้งอยู่แปะวังเวินน้ำมูลปูนอ่าว อยู่ท่งใหญ่นาชาวแจระแมบอนตั้งวังวางคว่างเมือง จนได้ใส่ชื่อใสเมืองใหญ่ท่าประชุม คู่กับเมืองบัวบานหลุ่มภูพันธ์ไม้ จาระน้อเตถิงห้องยะโสธรคอนต่ง คำผงก่อตั้งวังกว้างขว่างใกลตั้งแต่นั้นได้เป็นดอนป่าผีสิง มีความจริงตำราขานกล่าวมานานล้ำ นำไปดูถึงบ้านตาดทองของเก่า เป็นธาตุก่องเข้าน้อยคราวฆ่าแม่ตาย ครั้งลังโหดฮ้ายมาตุฆาตโมโหเพราะความหิวของโต บ่คิดเห็นดีฮ้าย เผิ่นจั่งทำนายให้สังวรใจให้เป็นบาป ทราบไว้ละหมู่นี้มีเรื่องกล่าว ออกจากทนปากครบมหาไชยบ่อแม่นเมื่องของไผ เมืองพระยากล้า ราชาท้าวขุนพรมเสวยราช รบกับฟ้างุ้มท้าวชนช้างทว่าสนามพระมะทัตย์จนได้ตายตกน้ำพระศอขาดตกดิน จนได้ยินลือชาส่ากันปรางนั้น คนเลยพากันเว้ามะหาไชยอันใหญ่ เมืองวารินมีได้เป็นน้ำบ่อสวรรค์ ขุดน้อยๆออกบ่อใหลทัว คนได้กินสุขาว่าดินอังกวาง ทั้งปวงเอิ้นวาลินทร์ใหลอาบ ทราบใช้หมดละหมู่นี้ มีเรื่องกล่าวขาน เมืองพิบูลว่านั้น เมืองเดชนาคีแปลงล้ำมูลและช่พองพร้อม ลิเชินด้วยลำพรมบุง ๑๔ เกิดเป็นมุลเป็นชีกะเพราะฤทธิเดชกล้าตำรากล่าวขาน โขงเจียมนั้นเมืองจุดนาคี ดูกอัตฐีมารวมเผิ่นเผาจนไหม้ มารวมไว้คร้าวปรางสีโครตสิ้น ประโยชน์อยู่หนี้ฝูงเจ้าฮ่ำฮอน กับก่ายจ้อนมามวงสามสิบ เป็นดอนอัมพะวันบ่อนฤาษีจั้ง บ่อดินบังทรายแห้งแข็งดินทรายอ่อน สะออนนาเผิ่นเด้สักใส้จังดำ อำนาจนั้นคราวประกาสอิสระ ของคำผงรวมพลไพร่เมืองเด้อป้า เลิงนกทาป่ากว้างทางปวงเป็นดอนป่า ฝูงหมู่นกกระทาดงบังอี่อยู่ใกล้ไพรกว้างบ่อไกล ข้างทิศใต้เข็มะราษฎ์ ชานุมาร เมืองเฮือนพินโขนะชัดดินหินก้อนกายเป็นดอนและแกล้ง แข็งใกล้ได้ผ่านเดิมชื่อยักษ์คุมารแปลว่าเมืองยักษ์ฮ้ายหมายใช้แต่หลัง เข็มะราษฎ์ตั้งเป้นเมืองต่ำฟืมทอง เป็นอาภรณ์ภูษาหน่อพระวาเมืองใต้  ชื่อว่านางคานไท้ แพงพันธ์พิมพิมาล เสวยราชอยู่ใต้ทางถ้ำอัคพลูเกาะเกี่ยวฮู้ ปรางเมืองพิไชยลัด ปฏิบัติครองเมืองเหลื่องมันจำไว้ ใผลำได้มีกลอนให้ต่อ ครั้นบ่อพ้ออย่าเว้าคนเถ่เผินสิหัว

หมอลำกลอน (ฝ่ายชาย) : นายใบ ไกยรัตน์ อำเภอลืออำนาจ จังหวัดอำนาจเจริญ

หมอลำกลอน (ฝ่ายหญิง) : นางสำเภา พรมสวัสดิ์ อำเภอลืออำนาจ จังหวัดอำนาจเจริญ