ฟังลำกลอนสมัยใหม่ โดย หมอลำทองชาติ เหล่าบุตรดี และหมอลำสมหวัง จุลพันธ์

กลอนสมัยใหม่

เวาเรื่องสมัย สมัยลุงลืมหลานลูกลืมพ่อลืมพ่อลืมแม่ สมัยขี้หินแหเป็นเงินเป็นทอง สมัยหางมอง ไกลกันกับแปนกี่ น้องบ่อฮู้จักพี่อยู่คนถ้ำคนแดน ตกสมัยข้าวแสนละพันถัวบาท คิดนำคักขนตพ่อแม่ไทยเฮา แกบกับฮำเขาเอาผัดนำไปซื้ออีก เกิดว่ามันหนีลีคำเกาหนหลังลูกบอเบิงทั้งคำสอนพ่อแม่ ขันไผมีเงินผัดนับหน้าถือตา ใผบ่อมีหล่ดพ่อปานกับหมาใผกะบอแว ผิดกันหลายเด้อ แมกับครั้งโบราณ ผู้ทำราชการมีเงินเดือนนอยเผินกะเบงบ่ข่อยลืมลูกลืมหลานเป็นเจ้าพนักงานทหาร ตำรวจ ขอโทษเด้อผู้บางคนเผินอวดเจ้าขุนมูลนาย ทางเงินเดือนกะหลายสนุกจับใช้จ่าย หันมาทางค้ำฝ่ายพวกกรรมกรเช่นพวกราษฎรทำนาทุกข์ยากหาใส่ท้องใส่ปากหลอดล้มก้ม เกินมันผิดกันหลายน้อสมัยใหม่ เดียวนี่ละพ่อใค่เผินวาโจรมีหลาย เบิงบ้านเมืองเหมืองฝายสวยสดสะอาด เจริญทำชาติวัตถุเงิน ทอง ใจคนเด้อหมองดันหานารกยิ่งเจริญ คนฮักควมฮู พาลปล้นจี้ยิงกันตาย ข่มขืนแล้วบ้าบอแมน ฉันแกงวาตามขาวเบาใขโมกเจริญเมืองใดศรีธรรตวตำใจคนกำลืมศาสนา ลืมฮอดคือปานเฮาลืมแก่ คนเห็นพระมาแวบออยากกาบ เห็นพระเดินมาเผินกะบออยากหลีก จนวายาครูผีกไปตกคันแทจังแมนคักเงาแหมนอ สมัยใหม่ อยางเขอน้อยเขยใคร เดียวนี้คือกัน เคงขอเกนคนเฮา ตา ยาย  พ่อ แม่ เคยบ่อ เกงพ่อเฆาลายลันตางเห็นบ่อแมรคนเข้าเล่น สมัยไหมเจริญคัก บอกับความหลังแต่โบราญพุ้น นำไปหมดจนขนินคองทุกทีฮีต 12 คอง 14 ทานใบบอกไว้ลืมเกียงบอเจา คนแต่กี้นั้นเจ้าอายุยืนหลายฮอดร้อยชาวปีปลายกระส่วนหลายมีล้มเดียวนคนเฮาเฒ่าหกสิบ เอินพ่อใหญ่ ผิดโบราณ บอกไว้บ่อคือกี้แตหลัง ฝนและฟ้าพังตามคองคัวฤดู บอคือเฮาทุกวันวันเดียวนี้ เกิดเป็นปีเทียวแล้ว แยงดูเกือกมีฝนใฝก่ะเป็นวนาหาทำใสนาเป็นจังชินละบังฮีดเกาคราวหลัง คนจึงลาวางมูดบ่อยืมดีที่ สมัยนี่คือหลังชิงเก่าลูกบ่อฟัง

หมอลำกลอน (ฝ่ายชาย): นายทองชาติ เหล่าบุตรศรี อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี

หมอลำกลอน (ฝ่ายหญิง): นางสมหวัง จุลพันธ์ อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี