ความเจริญของพระศาสนานั้น มันอยู่ที่การศึกษาการปฏิบัติของพุทธบริษัท ถ้าหากว่าพุทธบริษัทไม่ได้ศึกษาธรรมะให้เข้าใจ แล้วก็ไม่ได้ปฏิบัติตามสิ่งที่ตนเข้าใจนั้นก็เรียกว่าศาสนายังไม่เจริญ แม้ว่าเราจะมีวัตถุทางศาสนามากมาย เช่น มีโบสถ์ใหญ่ ๆ มีพระองค์โต ๆ ทั้งยืน ทั้งนั่ง ทั้งนอน นั้นก็ไม่ได้เป็นเครื่องหมายแสดงว่าศาสนาเจริญศาสนาเจริญ เพราะว่าเป็นแต่เพียงเจริญในด้านวัตถุ อันเรื่องของวัตถุนั้น มีเงินมีทองก็สร้างได้ ใครมีอภินิหารมีปัญญาในการหาเงิน บางทีก็หาทางถูก ๆ บางทีก็หาทางผิด ๆ หลอกเขาบ้างอะไรเขาบ้างมันก็ได้เงินมา แล้วก็ไปสร้างกันได้ ไม่ยากเย็นอะไร แต่ว่าเมื่อเรามีวัตถุมากมายเช่นนั้น ถ็หากว่าประชาชนคนที่นับถือพระศาสนา ไม่เข้าใจธรรมะของพระศาสนา ไม่ได้ปฏิบัติตามคำสอนของพระศาสดาในชีวิตประจำวัน เราเรียกว่าศาสนาเจริญไม่ได้ ความเจริญก้าวหน้าอย่างแท้จริงในทางศาสนานั้นอยู่ที่จิตใจคน เจริญด้วยศีลธรรม และก็อยู่กันด้วยความสงบไม่มีการเบียดเบียนกันในทางกายในทางทรัพย์ ในทางกาม ในทางอื่นใด อย่างนี้เรียกว่าศาสนาเจริญ อ่านต่อ…
ภิกขุ ปัญญานันทมุนี. (2514). บทธรรม เรืองปัญญา เล่ม 3. กรุงเทพฯ : สำนักหนังสือธรรมบูชา.