เรื่องทานเป็นเรื่องเบื้องต้น สูงกระทั่งนิพพาน เรื่องให้ทานนี้เขาถือกันว่ามันเป็นเรื่องเบื้องต้น คือ ทาน ศีล ภาวนา หรือทาน ศีล สมาธิ ปัญญา ทานเป็นเรื่องเบื้องต้น แต่ความจริงมันก็ไม่ใช่จะเป็นเรื่องเบื้องต้นอย่างนั้นไปเสียหมด มันเป็นเรื่องเขาจัดกันตามความรู้สึกของเขาเองไม่ได้มองลึก แล้วเป็นเรื่องปริยัติ เรื่องทานนี้ไม่ใช่เรื่องที่ต่ำที่สุด มันคือเรื่องสูงสุดเหมือนกัน การทำถูกแล้วเป็นเรื่องสูงสุด หมดตัวกูของกู เพราะฉะนั้นการให้ทานชนิดนี้มันเป็นหมดทุกเรื่องเป็นศีล สมาธิ ปัญญา มรรค ผล นิพพาน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รวมอยู่ที่สิ้นไปแห่งตัวกู – ของกู มันรวมอยู่ในคำพูดคำเดียว ว่าความสิ้นไปแห่งตัวกู – ของกู มันก็หมดเท่านั้น มันมีเรื่องเดียวเท่านั้น ฉะนั้นทุกๆ วัน ต้องให้ทานให้ถูกต้องเพื่อสิ้นไปแห่งตัวกู – ของกู อย่าไปให้ทานชนิดที่ตัวกู – ของกู มันอยากจะให้ มันเป็นการค้ากำไรเกินควรทั้งนั้น แล้วมันก็เหมือนๆ กัน เราก็ทำงานประจำวันเหมือนที่ทำอยู่ บางคนก็ทำนั่น บางคนก็ทำนี่ แล้วแต่ในวัดนี้จะมี กี่ร้อยอย่างล่ะการงาน แต่ในใจระวังให้ดี ให้เป็นไปในทางที่ไม่สะสมกิเลส ไม่เพื่อความอยากใหญ่ ไม่เพื่อประกอบทุกข์ ไม่เพื่อหลักตัดสินธรรมวินัย แต่ผมใช้รวบรัดคำเดียวว่าสิ้นไปแห่งตัวกู ให้ทำเพื่อความสิ้นไปแห่งตัวกู – ของกูอย่างเดียวคำเดียวก็พอ อ่านต่อ…
พุทธทาสภิกขุ. (2511). การให้ทาน วิธีแก้ใจในการสูญเสียอย่างถูกต้อง. กรุงเทพฯ : ธรรมสภา