เมื่อเกิดปัญหาจากตัณหาก็ทำให้มนุษย์ต้องคิดหาทางออกที่จะแก้ปัญหาให้ถูกต้อง แล้วก็ได้มองเห็นว่าในการบริโภคนั้นมนุษย์จะต้องรู้ว่าสิ่งนั้น ๆ มีคุณค่าต่อชีวิตจริงหรือไม่ อาหารอะไรมีคุณค่าต่อชีวิต และกินแค่ไหนจึงจะพอดีกับความต้องการของชีวิต ไม่ใช่กินไปตามตัณหาที่อยากเสพสุขเวทนาของรสอร่อยเท่านั้น เมื่อรู้คุณค่าของอาหารและความต้องการของชีวิตแล้ว เราจึงจะรู้จักเลือกกินได้ถูกต้องให้เป็นประโยชน์แก่ชีวิตอย่างแท้จริง เพราะฉะนั้นในการศึกษาเราจึงต้องฝึกคนให้พัฒนาปัญญาเริ่มแต่ให้ความมุ่งหมายของการบริโภค ว่าเรากินเพื่ออะไร ในพุทธศาสนามีหลักการให้การศึกษามนุษย์ด้วยการฝึกฝนพัฒนาให้รู้จักรับรู้และรู้จักปฏิบัติต่อสิ่งที่เกี่ยวข้องในชีวิตอย่างถูกต้อง ซึ่งจะทำให้ไม่มีปัญหาเกิดขึ้น เรียกว่าทำให้ไร้ทุกข์ การศึกษาหรืองการพัฒนาคนนี้ ก็ดำเนินไปตามหลักของกรรมนั่นเอง อ่านต่อ…
พระธรรมปิฎก( ประยุทธ์ ปยุตโต). (ม.ป.ป.). จะพัฒนาคนกันได้อย่างไรกัน. กรุงเทพฯ : มูลนิธิพุทธิธรรม.