หลักคำสอนของพระพุทธเจ้าในการประพฤติปฏิบัติตนให้อยู่ในศีล ในธรรม การฝึกปฎิบัติตน ให้มีสติตั้งมั่นในศีลธรรมคำสอนตามหลักพระพุทธศาสนา

ปัญหาข้อนี้ถือกันว่าทุกคนสนใจและสงสัย แม้กระนั้นก็อาจจะมีบางคนมีเล่ห์เหลี่ยมที่จะเยาะเย้ยว่า ก็พระพุทธศาสนาสอนถึงความไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา คือไม่มีใครเกิด ดังนี้แล้วเหตุใดจึงมีปัญหาว่าเกิดมาทำไมด้วยเล่า ถ้าผู้ใดถามซักไปในทำนองนั้น เราจะต้องถือว่าเขาอาศัยหลักของพระพุทธศาสนาชั้นสูงสุด คือ ขั้นที่ว่าด้วยความหลุดพ้น มาพูดกับคนธรรมดาสามัญที่ยังไม่มีความหลุดพ้นเป็นเรื่องที่ไม่ถูก ไม่ตรง คือ ไม่ถูกฝาถูกตัว

หลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนาให้ประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในศีลธรรมเพื่อหลุด พ้นจากทุกข์ การนั่งสมาธิ การแผ่ส่วนกุศล การเดินจงกรม นอกจากนี้ภายในเล่มยังมีบทกลอนเกี่ยวกับธรรมะการปฏิบัติตนให้หลุดพ้นจากความทุกข์

เปตานํ ทุกฺขิณํ ทชฺชา ปุพฺเพกตมนุสฺสรํ แปลความว่า เมื่อมาหวนอนุสรณ์ถึง สัมพันธภาพระหว่างกันและกัน คือ ระหว่างมารดาบิดากับบุตรธิดา ระหว่างพระอุปัชฌาย์จารย์กับศิษยานุศิษย์ ระหว่างญาติกับญาติ มิตรกับมิตร ฝ่ายผู้อยู่ควรบำเพ็ญทักษิณาเพื่อฝ่ายผู้ล่วงลับไปแล้ว

คำสอนหรือคำพูดที่ว่า ทำดี ได้ดี อันคำ ๆ นี้นั้นจริง ๆ แล้วดูจะเป็นคำสอนในทางพระ ทางธรรม ทางไปสวรรค์ นิพพาน ที่ต้องพยายามดับกิเลส ดับโลภ โกรธ หลงทุกอย่าง ๆ สิ้นเชิงเสียมากกว่า ในความหมายของคำว่า ทำดีได้ดี ในทางที่ว่านี้หมายความว่า ต้องมุ่งกระทำดีแต่ในทางรักษาศีลภาวนาเพื่อให้กายใจบริสุทธิ์ผุดผ่องให้มากที่สุด

พระอภิธรรม คืออะไร? มันบอกอยู่แล้วว่า เป็นเรื่องที่สนใจกันมาก เห็นได้ว่าอุตส่าห์มาจากที่ไกล นี้เป็นสิ่งที่แสดงว่า อภิธรรมเป็นที่สนใจ พูดได้ว่าทุกคนเป็นผู้ใคร่ต่ออภิธรรม ข้อนี้มันเป็นไปได้ โดยอำนาจสัญชาตญาณทั้งสัตว์ และทั้งคน คืออยากรู้อะไร ซอกแซกลึกซึ้งยิ่ง ๆ ขึ้นไป แม้แต่เด็ก ๆ ตัวเล็ก ๆ มันก็อยากรู้อะไรซอกแซกลึกซึ้งยิ่งขึ้นไป

แสนโกฎิจักรวาลนั้นมีอะไรเป็นขอบเขต จักรวาลต่าง ๆ ที่ว่านั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร ก่อนมีจักรวาลนั้นมีอะไรอยู่ก่อน อะไรทำให้จักรวาลเกิดขึ้น และอะไรเป็นเชื้อให้มีจักรวาลขึ้นมาได้ เมื่อจักรวาลนั้นเกิดขึ้นแล้วตั้งอยู่กับอะไร และมีอะไรรับรองจักวาลนั้น ที่ตอบนั้นนึกเอาเองหรือได้คำตอบมาจากไหน จะให้เชื่อได้อย่างไร

พระพุทธศาสนาแบ่งคนในโลกนี้ออกเป็น 2 ประเภท ประเภทหนึ่งเรียกว่า ฆราวาส คือคนที่มีครอบครัว ยังครองเรือน มีสามี มีภรรยา มีบุตรอยู่ด้วยกัน อีกประเภทหนึ่งเรียกว่า บรรพชิต คือ ผู้ไม่ยินดีในการอยู่ครองเรือนเห็นว่าการมีบุตร มีภรรยา เป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย ระอา เซ็งไปหมด มีแต่ความทุกข์เป็นนิจ จึงออกบวช

พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า จงเดินตามทางผู้ใหญ่เดินแล้ว ผู้ใหญ่ในที่นี้หมายถึงผู้ประพฤติธรรม มีคุณงามความดีประจำจิตใจ ท่านเดินทางที่ดีที่ชอบ ก็เดินในทางนั้น ระลึกถึงคุณงามความดีของท่านเหล่านั้น แล้วน้อมมาใส่ไว้ในใจของเราอย่างนั้นจึงจะเป็นการถูกต้อ